recenzje

wywiady

z wysokiej półki

rozmaitości

galerie „przeciągu”

archiwum

archiwum aktualności

wyślij do redakcji

zespół redakcyjny

wydawca

interesujące odnośniki

wejdź na F O R U M

Zmień skórkę:
       

Informujemy, że pogrzeb Pani Krystyny Feldman w Alei Zasłużonych na poznańskim Miłostowie (wejście od ul. Warszawskiej) odbędzie się w najbliższy poniedziałek, 29 stycznia o godzinie 13:30. Wcześniej od 8:30 do 10:00 trumna będzie wystawiona we foyer Teatru Nowego (wejście od ul. Dąbrowskiego 5), skąd kondukt pogrzebowy przejdzie do kościoła OO. Dominikanów (Aleje Niepodległości). O godzinie 11.00 w kościele OO. Dominikanów zostanie odprawiona uroczysta msza pogrzebowa.

      Krystyna Feldman

przeciąg: Jak rozpoczęła się Pani miłość do teatru, do tego,

Dlaczego „Niewdzięczny Kochanek”?
Bo to jest „Niewdzięczny Kochanek”. Czasami rozpieszcza, żeby potem porzucić na jakiś czas, bo nie ma roli – repertuar się „nie układa”. Po sezonie można stracić pracę, przecież aktorzy są pracownikami kontraktowymi.

Czy ma Pani swoją ukochaną rolę?
Ojej... Ja tyle ról zagrałam – tych ukochanych i mniej kochanych. Trudno wybrać jedną... Przychodzi mi do głowy rola matki z „Królowej piękności z Leenane”. Myślę, że jest to moja ostatnia ukochana rola. Ostatnia, tzn. ostatnio zagrana, nie chodzi o to, że więcej już nie zagram!

Co jest Pani bliższe: teatr czy film?
Oczywiście, że teatr.

A gdzie, według Pani, jest trudniej?
Tu i tu jest trudno.

Czy swoje umiejętności aktorskie wykorzystuje Pani poza sceną?
Nie! (Odpowiedź padła natychmiast, bez zastanowienia). Co, ja mam grać na co dzień? Nie, nie, nie – w życiu jestem sobą.

Czy jest jakaś rzecz, której Pani żałuje?
Tak, że zabrali mi mój rodzinny Lwów. O!

A taka, z której jest Pani naprawdę dumna?
Dumna jestem z tego, że nikomu świństwa nie zrobiłam.

„Przeciąg” jest adresowany do ludzi młodych, czy jest coś, co chciałaby im Pani przekazać?
Oj, bardzo dużo chciałabym im przekazać. Przede wszystkim, żeby się nie wstydzili być patriotami. Proszę rozróżnić między patriotyzmem a szowinizmem. Jeżeli nie ukochamy naszej Ojczyzny i nie będziemy znali jej historii i tradycji to zrobimy się jakąś dziwną miazgą, a jak nas „wchłonie” ta Europa, to wszyscy polecimy tam, gdzie lepiej zapłacą zapominając o Polsce. Bardzo mi było ostatnio przykro. Podeszły do mnie młode dziewczyny i jakiś świstek mi dają prosząc o autograf. Obracam tą kartkę – coś z internetu o Marcinkowskim. Pytam się: Czy wy wiecie kim był Marcinkowski? Nie, nie wiedziały. Ludzie! Młodzi ludzie! Do was będzie należała Polska. My – stare pokolenie – się usuwamy. Jeżeli niektórzy z was mówią: po co mi historia, po co mam coś wiedzieć o jakimś powstaniu, stanie wojennym, osiągnięciach kultury, twórcach, to jak to będzie w tych waszych rękach, kiedy nie wiecie kim był Piłsudski, Sienkiewicz, Miłosz, Marcinkowski i inni. Ciągle podkreślam, że nie chodzi o całą młodzież.

A jakaś specjalna rada dla osób, które marzą o odkrywaniu ścieżek aktorskich?
Aktorstwo to bardzo ciężki zawód, ale jeżeli komuś się już tak bardzo chce, to proszę bardzo – niech studiuje. Tylko niech nie myśli, że od razu będzie na pierwszych stronach, że będą się sypać propozycje. Ale jeśli ktoś ma zdolności i ten zawód ukocha – tego właśnie „Niewdzięcznego Kochanka” – to czekają go różne koleje losu: i plusy i minusy, jak zresztą w każdym zawodzie. Jak zresztą w życiu.

Bardzo dziękuję.

Rozmawiała: Julia Szmyt
Zdjęcia: Filip Springer

przeciąg 3/42 2002

powrót do archiwum newsów