recenzje

wywiady

z wysokiej półki

rozmaitości

galerie „przeciągu”

archiwum

archiwum aktualności

wyślij do redakcji

zespół redakcyjny

wydawca

interesujące odnośniki

wejdź na F O R U M

Zmień skórkę:
       

Na podstawie opowieści biograficznej

Prapremiera: 16 grudnia 2006, Trzecia Scena, godz. 20:30

O spektaklu: Opowieść Aktorki w jej domowym salonie pełnym teatralnych duchów i cieni przodków. W monodramie prywatne doświadczenie historii Polski XX wieku – życie w przedwojennym Lwowie, Krakowie czy Zakopanem, wojna światowa, ekspatriacja, powojenne ruiny – przenika się z piosenkami, anegdotami i żartami pełnymi dystansu do siebie i rzeczywistości. Krystyna Feldman opowiada także o życiu codziennym i artystycznym w Polsce współczesnej. I chociaż to spotkanie z popularną aktorką nie jest spowiedzią, to jednak ukazuje jej „męstwo bycia”, wierność sobie. Sceniczny autoportret nosi rysy „uporu cnót”, a opowieść o „dukcie życia”, szukając piękna i dobra – znajduje prawdę.

Krystyna Feldman: Pracując nad tą sztuką przypomniałam sobie swoje dzieje, dzieje mojego pokolenia, mojej Polski. Odkryłam też, że ja się wcale nie zmieniłam. Pozostałam wierna swoim zasadom. To wszystko nie jest dla mnie łatwe. Na scenie mówię o bardzo osobistych rzeczach, o moim życiu. Ja wprawdzie mam łatwość kontaktu z ludźmi jak wszyscy ze Wschodu, ale są pewne rzeczy, które ciężko mi po prostu sformułować. Ten spektakl jest dla mnie ogromną próbą, w której odsłonię się przed ludźmi ze swoimi słabościami i śmiesznostkami. W pewnych momentach będę się wzruszać, w innych oburzać, w niektórych się „prześlizgnę”, a jeszcze inne mną wprost wstrząsną. Ale od początku do końca zobaczycie Państwo na scenie Krystynę Feldman. Ta sztuka to jest eksperyment, który ja sama robię na sobie. Kochani moi, na więcej słów mnie nie stać. Niech się widz patrzy, niech bije brawo jak mu się podoba, niech gwiżdże jak mu się nie podoba!

Sergiusz Sterna-Wachowiak: To opowieść znanej i bardzo lubianej aktorki, której życie i losy splotły się z dziejami prawie całego polskiego XX wieku 1918 – 1989 i początkiem XXI wieku, kiedy zagrała swoją największą rolę, tytułowego bohatera filmu Mój Nikifor Krzysztofa Krauzego. Historia i egzystencja, złowieszcze scenariusze Ducha Dziejów i biografia prywatna przenikają się w monodramie aktorki z życiowymi epizodami o znaczeniu przypowieści, a kiedy indziej po prostu z anegdotami, pełnymi humoru i dystansu do siebie i świata. Lwów, Kraków, Zakopane, Sambor i inne okolice dzieciństwa, cierpienie „małej ojczyzny” pod przemocą bolszewicką i hitlerowską, dramat expatriacji, życie codzienne i artystyczne w powojennych Katowicach, Opolu, Jeleniej Górze, Szczecinie, Łodzi, Nowej Hucie, Poznaniu. Krystyna Feldman, aktorka obdarzona niezwykłą osobowością, na scenie przegląda fotografie, listy i pamiątki, wspomina ścieżki swojej biografii życiowej, aktorskiej i duchowej. Wzruszające „męstwo bycia”, wierność sobie, codzienne, „zwyczajne” wybory hierarchii spraw i wartości dają temu autoportretowi rys „uporu cnót”, w którego tle majaczy szarzyzna rzeczywistości, nijakość i bieda polskiej peerelowskiej egzystencji. Sztuka o „dukcie życia”, który początkowo niewidzialnie, a w końcu właściwie już widzialnie wspina się ku światłu, szuka dobra, znajduje piękno. „Bliskie spotkanie” z niezwykłą osobowością, intrygującą postacią, przewrotną inteligencją, aktorką teatru, filmu i życia.

Sztukę reżyseruje Robert Gliński, znany twórca filmowy (Niedzielne igraszki, Cześć, Tereska, Wróżby kumaka) i teatralny (Rośliny trujące, Łabędzi śpiew, My się nie boimy, Dwójka bez sternika, Henryk IV, Maria Stuart, Opowieść wigilijna, Pat, Księga raju), reżyser i scenarzysta. Laureat m.in. Złotych Lwów Gdańskich, Nagrody Don Kichota, Nagrody „Złoty Dukat” i Nagrody FIPRESCI. W Teatrze Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu wyreżyserował Antygonę w Nowym Jorku Janusza Głowackiego i Królową piękności z Leenane Martina McDonagha.

powrót do archiwum newsów